Kilka słonecznych dni wystarczyło, żeby śnieg znikł - ale są jeszcze miejsca, gdzie lód trzyma. Zwłaszcza w tych osłoniętych od słońca. No to Kajasówka nadaje się do tego doskonale. Czwartkowy ranek był wyjątkowo piękny, czekałam na wschodzące słońce od północnej strony wzgórza i kiedy kula słońca już cała się pojawiła pojechałam kawałek dalej, żeby od strony wschodniej przez pola dostać się na górę. Zapierający dech w piersiach widok pól w porannych mgłach i wczesnym słońcu trochę osłabiał koncentrację na ścieżce. A wąska stroma ścieżka lekko skuta lodem to ryzyko poślizgnięcia się i upadku w dół. W daleki kanciasty od głazów w dół. Rozsądek wziął górę i zawróciłam i zeszłam do samego dołu kiedy to było możliwe. I wcale nie żałuję. Otworzyła się przede mną cudowna przestrzeń z delikatnymi kolorami i zapowiedzią wiosny.
Może i Wy sprawdzicie z Kajasówki lub spod niej jak nadchodzi wiosna?
p.s. Dlaczego II stopień zagrożenia poślizgowego? Gdybym upadła byłby pierwszy, trzeciego nie ma...
