Otulona woalem bieli, szalem z obłoków pary, porannymi mgłami. Rybna wyłaniająca się z mroku. Przez chwilę blada, później strzelająca feerią barw na niebie by schować się jeszcze na jakiś czas w krainie łagodności. Mgła...
Rozmywa krajobraz, sunie nisko nad ziemią, ponad nią - konary drzew, szczyty gór i ptaki. Skraca odległości, sprawia wrażenie białej ściany za lasem, pochłania domy i drogi by po chwili odsłonić to co skrywała, rzucić nam ze słonecznym wyzwaniem. Najlepsza zabawa - odkrywanie. Czasem mgiełki są na wyciągnięcie ręki, takie ulotne obłoczki, osuwające się w dal, zawsze jednak nieuchwytne. Spróbuj ją złapać, chwycić i przytrzymać na dłużej. Nie da się pochwycić krainy łagodności. Jest albo sama odpływa kiedy chce. Zwykle szybko, zbyt szybko...
